บทที่ 20 ตอนที่  20. ตกกะไดพลอยโจน/4

“ไปส่งหน่อยสิ มันมืด”

เสียงอ่อยๆ ร้องบอก ส่งสายตาเว้าวอนให้เขาเห็นใจ ก็มันมืดแถมยังน่ากลัว ผู้คนบนเรือนก็ไม่ออกมาเพ่นพล่าน บ้าน รอบๆ ก็อยู่ห่างกัน

จุดโคมไฟให้ความสว่างก็เพียงวับแวมไม่สว่างเหมือนไฟฟ้าในเมืองหลวง ตกค่ำดูเหมือนจะพากันเข้าเรือนหมด แบบนี้จะไม่ให้กลัวได้อย่างไร

“น่ารำคาญจริง” เขาสะบัดเสี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ