บทที่ 18 ไม่ใช่แฟน(2)

“ทีหลังอย่าเชื่อใจใครง่ายๆ เข้าใจไหม!!”

ผมยื่นโทรศัพท์คืนให้เธอหลังจากสั่งสอนเสร็จ

“ปล่อยสิ!” เธอจ้องหน้าผมดุๆ พยายามออกแรงแย่งโทรศัพท์คืน

“มีคนมาหา...” ผมยอมปล่อยมือ แต่ก้มลงกระซิบข้างหูพร้อมกับพยักพเยิดหน้าไปทางประตูห้อง

ใบข้าวหันขวับไปมองตาม พอเห็นว่ามีคนยืนมองอยู่จริงๆ หน้าเธอก็แดงแปร๊ดขึ้นมาทัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ