บทที่ 21 ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร(1)

“พ่อรีบรักษาตัวให้หาย แล้วรีบกลับมาหาข้าวนะคะ”

ฉันสวมกอดพ่อแน่นด้วยความอาลัย ก่อนจะยืนมองท่านเดินเข้าไปยังเกตเพื่อเตรียมขึ้นเครื่องบินไปรักษาตัวที่อเมริกา

“ง่วงชะมัด!!”

หลังจากส่งพ่อเสร็จ ฉันก็เดินหาวหวอดเอามือปิดปาก มาทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้ในร้านอาหารของสนามบินอย่างหมดแรง ก็เมื่อคืนน่ะสิ... ไอ้พี่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ