บทที่ 46 ต้องทำให้ได้

“ตื่นแล้วเหรอ...”

ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นพี่เจเคนั่งกุมมือฉันแน่น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง

“ค่อยๆ ลุก... ไหวไหม” เขาประคองฉันให้ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง

“ไม่เป็นไรค่ะ... ข้าวแค่เวียนหัว”

ฉันตอบเสียงเบา พยายามขยับตัวออกห่างจากเขาเล็กน้อย ภาพเหตุการณ์เมื่อกี้ที่เขาบีบคอผู้หญิงคนนั้นจนเกือบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ