บทที่ 55 ความในใจ (2)

“ผมขอโทษครับพ่อ!! ขอโทษที่เข้าใจพ่อผิดมาตลอด... เพราะความโง่เขลาและไม่มีเหตุผลของผมเอง ผมเลยมองไม่เห็นความรักที่พ่อมีให้ผมมาตลอด”

ผมกอดพ่อแน่น ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร เหมือนกำแพงทิฐิที่ก่อตัวมาทั้งชีวิตได้พังทลายลงในวินาทีนี้

“...พ่อเองก็ผิดที่ทำเรื่องทุกอย่างให้แย่ลง... ถ้าวันนั้นพ่อรู้จักยับยั้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ