บทที่ 10 Chapter 9

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแก้วกานดา พอดีว่าแม่ของฉันไปเจอคุณยายขณะที่เดินออกมาจากตลาด หลังจากพาคุณยายรับประทานมื้อเย็นที่บ้านเสร็จ ฉันก็เลยพามาส่งที่นี่ อ้อ... นี่หมั่นโถวค่ะ คุณยายบอกว่าอยากเอามาฝากหลานชาย” แก้วกานดาส่งถุงผ้าที่ใส่กล่องเอาไว้ ซึ่งข้างในคือหมั่นโถวแสนอร่อย เจ้าประจำที่คุณยายซื้อรับประทานสมัยสาวๆ จากรุ่นสู่รุ่นร้านนี้ก็ยังคงขายดีเรื่อยมา

“ขอบคุณครับ” แววตาของครูซที่มองแก้วกานดาแฝงไปด้วยร่องรอยของความคิดถึง ทั้งที่คนทั้งคู่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน ซึ่งปกติแล้วครูซเป็นคนเจ้าชู้ เขามักจะมองผู้หญิงทุกคนเป็นทาสทางอารมณ์ แต่ไม่ใช่แก้วกานดา            ชายหนุ่งส่งยิ้มบางๆ ให้กับหญิงสาว ก่อนที่เขาจะส่งข้อความไปบอกลูคัสให้กลับบ้าน เพราะคุณย่าได้กลับมาแล้ว

“ด้วยความยินดีค่ะ ทานให้อร่อยนะคะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ”

“ขอบคุณครับ อื้ม... อร่อยจริงๆ ด้วย” ครูซไม่ลังเลที่จะหยิบหมั่นโถวขึ้นมาชิม ขณะที่แก้วกานดารู้สึกชอบใจ ที่เขาเป็นผู้ชายไม่ถือตัว

“จะกลับแล้วเหรอหนูแก้ว” คุณนายเรไรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เพราะนางยังไม่อยากให้แก้วกานดากลับไป

“แก้วต้องกลับแล้วค่ะ คุณยายจะได้พักผ่อนยังไงละค่ะ” หญิงสาวส่งยิ้มบางๆ ให้กับคุณนายเรไร ซึ่งดูเหมือนว่าหญิงสูงวัยจะอิดออดไม่อยากให้เธอกลับ เพราะนางชอบคุยกับแก้วกานดา ประหนึ่งว่าหญิงสาวคืออดีตลูกสะใภ้ ที่กำลังหวนคืนกลับมา ทั้งที่ความเป็นจริงไม่มีทางเป็นไปได้เลย

“คุณท่านค่ะ วันนี้ออกไปข้างนอกทั้งวัน ขึ้นไปอาบน้ำพักผ่อนดีกว่านะ” แม่พรเป็นคนเก่าคนแก่ของบ้าน รีบเดินเข้าห้ามหญิงสูงวัย เมื่อเห็นนางมีท่าทีเหนี่ยวรั้งให้แก้วกานดาอยู่ต่อ

“แม่พร ทำไมถึงพูดราวกับว่าฉันเป็นเด็ก หนูแก้ว... ดื่มอะไรร้อนๆ หน่อยดีไหม” หญิงสูงวัยเอ็ดแม่บ้านออกไป กันจะหันมาถามแก้วกานดา พลางยิ้มบางๆ ให้กับเธออีกครั้ง ด้วยความรู้สึกรักและเอ็นดูเธอ

“ขอบคุณมากค่ะ พอดีว่าแก้วต้องกลับไปช่วยแม่เตรียมวัตถุดิบ เพื่อทำขนมไว้ขายพรุ่งนี้ เอาไว้ถ้ามีโอกาสแก้วจะแวะมาเยี่ยมคุณท่านนะคะ” แก้วกานดาเริ่มรู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อย เพราะหญิงสูงวัยที่เธอเรียกว่าคุณยาย ดูมีฐานะและชาติตระกูลที่สูงส่ง เธอจึงไม่ควรทำตัวสนิทสนมคุ้นเคยมากไปกว่านี้

“คุณท่านอะไรกัน เฮ้อ! สงสัยฉันคงต้องไปตลาดบ่อยๆ เสียแล้ว”

“เอาจริงเหรอครับคุณย่า แค่นี้ไอ้หมอมันก็แทบกินหัวผมอยู่แล้ว” ครูซพูดออกมา พลางกินหมั่นโถวไปด้วย ซึ่งทำให้แก้วกานดารู้สึกชอบท่าทีของเขาไม่น้อย เมื่อผู้ชายอย่างครูซดูสนใจอาหารที่ซื้อมาจากตลาด เขารับประทานโดยที่ไม่ได้สนใจในแหล่งที่มาของอาหาร เพราะถ้าหากเป็นผู้ชายคนอื่น ที่มีอีโก้สูงคงไม่แยแสหมั่นโถวราคาถูกๆ อย่างแน่นอน

“บางทีลูคัสก็ยึดติดกับการใช้ชีวิต เคร่งครัดในกฎระเบียบมากเกินไป จนหาความพอดีไม่ได้” หญิงสูงวัยริ่มตัดพ้อในความรู้จักยืดหยุ่นของลูคัส

Rrrr!!! เสียงโทรศัพท์มือถือของหญิงสาวดังขึ้น ซึ่งทำให้เธอรีบหาข้ออ้างที่จะกลับบ้านทันที

“แม่โทรมาตามแล้ว แก้วต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะคุณท่าน”

“เรียกคุณท่านอีกแล้ว ถ้าอย่างนั้นหนูแก้ว ให้ครูซไปส่งดีไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะ รถแท็กซี่จอดรอแก้วอยู่ข้างนอก”

“เดี๋ยวผมเดินไปส่ง” ครูซรีบขันอาสา เมื่อเขานั้นอยากรู้จักกับแก้วกานดาให้มากกว่านี้

“ไม่เป็นไรค่ะ”

หญิงสาวไม่รอช้ารีบก้าวออกมาจากห้องนั่งเล่นทันที ซึ่งเป็นจังหวะที่ลูคัสเดินทางมาถึงบ้านพอดี พอแก้วกานดาเดินสวนกับรถยนต์คันหรู สายตาของลูคัสร้อนแรงดั่งเปลวเพลิง

“จอดรถ!” น้ำเสียงอันทรงพลังดังขึ้น จนมาลิคต้องเบรกกะทันหัน ซึ่งทำให้แก้วกานดาถึงกับหยุดชะงักแล้วหันกลับไปมอง

ภาพของชายตัวโตเปิดประตูลงมาจากรถ ทำให้เธอถึงกับขมวดคิ้วโก่งด้วยความสงสัย เมื่อลูคัสเดินตรงมาด้วยท่าทางที่ดุดัน เขาเหมือนตั้งใจมาหาเรื่องเธอมากกว่าทักทาย ซึ่งทำให้แก้วกานดารีบหมุนตัวก้าวเท้าออกไป เพื่อให้พ้นอาณาเขตของคฤหาสน์ให้เร็วที่สุด

หมับ!!! หญิงสาวร่างอรชรถูกคว้าแขนเอาไว้ ก่อนที่เขาจะเหวี่ยงแรงๆ จนแก้วกานดาเซถลาเกือบล้มลงไปกองกับพื้น

“เธอกล้าดียังไง ถึงได้เข้ามาเหยียบที่นี่!” ลูคัสตะคอกออกมาเสียงแข็ง พลางชี้หน้าด่าแก้วกานดา อย่างผู้มีอำนาจเหนือกว่า

ท่าทีของชายตัวโต ทำให้หญิงสาวกลัวเสียจนตัวสั่นเทา เธอไม่ต่างจากกระต่ายน้อย ที่กำลังอยู่ภายใต้อุ้งเท้าของเสือร้าย เพียงแค่เขาตะปบลงมา เธอก็คงไม่รอดพ้นจากความตาย ที่ลูคัสพยายามหยิบยื่นให้ ทั้งที่แก้วกานดาไม่มีพิษมีภัยกับใครทั้งสิ้น

“ฉะ ฉะ... ฉันกำลังจะกลับ ปล่อยนะ” หญิงสาวถึงกับน้ำตาคลอ เมื่อลูคัสเดินเข้ามาใกล้ เขาค่อยๆ แตะมือลงไปที่หัวไหล่ของแก้วกานดา

จากนั้นชายตัวโตได้พลั้งมือกดจิกบีบลงไปอย่างแรง เมื่อฤทธิ์ของความพยาบาท เปลี่ยนเทพบุตรให้กลายเป็นอสุรกายร้าย จนแก้วกานดาน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด เธอสะอื้นจนตัวสั่น เมื่อลูคัสไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเธอไปง่ายๆ

“นายครับ” มาลิคพยายามสะกิดให้ลูคัสได้สติ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจอะไรเลย นอกจากทำให้หญิงสาวได้รับความเจ็บปวด

“เธอต้องการอะไร มาที่นี่ทำไม ฮะ!” ลูคัสยังคงใช้น้ำเสียงเกรี้ยวกราด วางอำนาจบาตรใหญ่รังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า ทั้งที่ปกติแล้วเขาไม่ใช่ผู้ชายนิสัยเสีย ชอบเอาเปรียบผู้หญิงแบบนี้ แต่พอแก้วกานดาปรากฏตัวต่อหน้าทีไร ทำให้เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์โกรธไว้ได้

“ฮึก! ฮื้อ! ปล่อยฉันนะ... ฮึก ฮื้อ!” แก้วกานดาร่ำไห้ออกมาราวกับคนที่กำลังเสียสติ ซึ่งทำให้ครูซรีบวิ่งออกมาจากบ้านราวกับพายุ ภาพที่หญิงสาวก้มหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้น ทำให้เขารู้สึกโกรธลูคัส จนแทบอยากทนไม่ไหว แต่ก็ไม่อยากมีเรื่องชกต่อยกัน เพราะกลัวผู้เป็นย่าจะไม่สบายใจ

“นายทำบ้าอะไร” ครูซเดินเข้าไปกระชากลูคัสออกจากหญิงสาว ก่อนที่เขาจะเข้าไปประคองแก้วกานดาเอาไว้

หญิงสาวสัมผัสได้ถึงไออุ่น จากอ้อมกอดของชายหนุ่ม ทั้งที่เพิ่งรู้จักกัน แต่เมื่อเธอได้รับการปกป้องจากครูซ ทำให้แก้วกานดาอยากอยู่ภายใต้อ้อมกอดของเขาแบบนี้นานๆ