บทที่ 30 ซื่อบื้อ

‘ เอ่อ..พาไปไม่ได้หรอกค่ะ ตอนนี้หนูกะว่าจะเลิกกับเขา ‘

‘ ห๊ะ!!’

สองคนผสานเสียง หญิงสาวถึงทีสะดุ้งเฮือก ทบทวนประโยคใหม่ ตัวเองพูดอะไรผิดไป ปาดน้ำตาทิ้งยามที่สิงขรจ้องหน้า เค้นยิ้มเสมือนรู้สันดานน้องสาว

“ เลิกเรอะ! โอเค งั้นกลับบ้าน แล้วไหนเสื้อผ้าล่ะ “

แกล้งถาม ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ใช่เลย เสื้อผ้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ