บทที่ 140 ข้อร้องเรียนเก่าพักผ่อน

วอลเลซสูดหายใจเข้าลึกยาว แล้วค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมา ราวกับพยายามสงบอารมณ์ที่ปั่นป่วนอยู่ภายใน เขาไม่ได้ตอบในทันที แต่กลับเดินไปที่หน้าต่างเพื่อทอดสายตามองความมืดมิดยามค่ำคืน

หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ ในที่สุดเขาก็หันกลับมา สีหน้าเคร่งขรึมที่ปรากฏขึ้นเพราะความแค้นเก่าก่อนได้เลือนหายไปจากใบหน้าของเขาแล้ว...