บทที่ 188 มาพูดกันเหรอ?

ทันทีที่ร่างของเอมิลี่ลับหายไปจากประตูห้องพักในโรงพยาบาล ลอเรนก็ทิ้งสีหน้าเจ็บปวดแล้วคว้ามือของเซเลสต์ทันที “เซเลสต์ มีแต่หนูที่ห่วงใยแม่จริงๆ! ถ้าไม่เป็นเพราะหนูในวันนี้ แม่คงตายไปแล้วแน่ๆ!”

เซเลสต์โน้มตัวเข้าไปใกล้เตียง ขอบตาของเธอแดงก่ำ น้ำเสียงเจือความน้อยใจ “คุณแม่อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ การดูแลค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ