บทที่ 192 การกัดแมลง

“คุณพ่อครับ ผมขอโทษ!” อีธานรีบวางแก้วลง มือเล็กๆ ของเขารีบเช็ดเสื้อของชาร์ลส์อย่างร้อนรน

ชาร์ลส์ตะลึงไปชั่วครู่ แล้วก็หัวเราะออกมาอย่างจนใจ “ไม่เป็นไรลูก เดี๋ยวพ่อไปเปลี่ยนเสื้อก็พอ”

เขาลุกขึ้นยืนแล้วพูดกับเอมิลี่ “ผมจะไปที่ห้องพักส่วนตัวนะ ฝากดูลูกๆ ทานข้าวด้วย”

เอมิลี่พยักหน้า พลางหยิบกระดาษทิช...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ