บทที่ 93 ตอนที่ 93

“คุณพี…”

ฝานถินาปรากฏตัวออกมาจากหลังพุ่มไม้ที่ดักรออยู่นานสองนาน

“ฝานถินา…เธอมาได้ยังไง”

เขาตกใจ น้ำเสียงของพีระพงษ์ดูแปลกเปลี่ยนไปจนฝานถินารับรู้ได้ในความห่างเหินเย็นชา

“ฉันคิดถึงคุณค่ะ…”

พูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา

“เธอมีธุระอะไรก็ว่ามา”

เขาถอนหายใจแรง ยกหลังมือขึ้นมองนาฬิกา

“ฉัน…เอ่อ ฉันจะมาบอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ