บทที่ 36 ช่วยเหลือ

“เกือบไปแล้วไหมล่ะ ดีนะที่กูตามมาทัน” ท้ารบที่ก้าวข้ามร่างที่นอนแน่นิ่งไปแล้วก็บ่นเพื่อนรักที่บุ่มบ่ามเข้ามาแบบนั้น

“มันตายรึเปล่า?”

“สนทำไมวะ? คนเลวๆ ตายไปสักคนสองคนโลกนี้ก็ถือว่าไม่ได้เสียอะไรนี่น่า” ท้ารบยักไหล่แบบโนสนโนแคร์ ก่อนจะโยนก้อนอิฐเปื้อนเลือดในมือทิ้งไป แล้วหันไปให้ความสนใจกับเหตุการ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ