บทที่ 100

มุมมองของโคแบน

มาร์โกต์กลับมาพร้อมกับแก้วน้ำสองใบที่ประคองไว้ราวกับกำลังถือระเบิดแก้ว นิ้วของเธอสั่นระริกพอให้ผมเห็นผิวน้ำกระเพื่อม

เธอไม่สบตาผม แค่เลื่อนกลับมานั่งข้างๆ แล้วก็รอ

เฝ้ารออยู่เสมอ... ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป

ผมบุ้ยใบ้ไปทางโต๊ะมุมห้องที่กึ่งหนึ่งอยู่ในเงา เป็นมุมอับที่พวกผู้คุมคงไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ