บทที่ 101

ฉันมองเขาโน้มตัวเข้าไป ปากขยับอยู่ต่ำๆ ใกล้หูของผู้คุมที่ตัวสูงกว่า

ฉันไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไร แต่ก็ไม่จำเป็นต้องได้ยิน เพราะไม่ว่าเขาจะพูดอะไร มันก็ทำให้ขากรรไกรของชายคนนั้นกระตุก ไหล่เกร็งแข็ง แล้วสีหน้าทั้งหมดของเขาก็พังทลายลงในชั่วเสี้ยววินาที

ความกลัว

ความกลัวล้วนๆ ฉาบไปทั่วใบหน้าของผู้คุมคนน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ