บทที่ 114

มุมมองของมาร์โกต์

“ห้องของเธอไม่ได้อยู่บล็อกเดียวกับเธองั้นเหรอ” คาร่าพึมพำ ส้อมของเธอค้างอยู่เหนือถาดอาหารอย่างลืมเลือน

“อืม” ฉันตอบช้าๆ พลางขมวดคิ้ว “ฉันก็ไม่เห็นเธอที่นั่นเหมือนกัน... แต่บางทีฉันอาจจะมัวแต่วอกแวกเกินไป...” คำสารภาพนั้นหลุดออกไปก่อนที่ฉันจะทันได้ห้าม ปลายเสียงของฉันแผ่วเบากว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ