บทที่ 137

มุมมองของโคแบน

ทันทีที่ประตูหลังหลังพวกยามปิดลง ผนังห้องก็ให้ความรู้สึกอึดอัดคับแคบขึ้นมา

เงียบเกินไป แม่งโคตรไร้ประโยชน์สำหรับกูเลย

เข่าฉันกระดิกขึ้นลงครั้งแล้วครั้งเล่า เป็นอาการกระตุกที่ไม่หยุดหย่อนจากความร้อนใจขณะที่ฉันกวาดตามองกระเบื้องฝ้าเพดานราวกับว่าคำตอบของปัญหาจะถูกเขียนไว้บนนั้น

แล้วท...