บทที่ 40 - พายุ

เขาไม่ได้พูดอะไรในตอนแรก

ได้แต่ยืนอยู่ตรงนั้น... ใช้สายตาแผดเผาจนร่างฉันแทบจะเป็นรู

ฉันรู้สึกได้ถึงดวงตาของเขาที่กวาดมองไปทั่วทุกตารางนิ้วบนตัวฉันราวกับสปอตไลท์ร้อนแรง... ประเมิน... คำนวณ... นับถอยหลังสู่สิ่งที่รู้สึกเหมือนเป็นวาระสุดท้ายของฉัน...

ความเงียบนั้นดังยิ่งกว่าเสียงตะโกนใดๆ ที่เขาจะเปล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ