บทที่ 42 - บทเรียน

ฉันไม่ได้ขยับไปไหนจากโต๊ะมุมห้องตั้งแต่เขาจากไป ไม่ได้ขยับไปไหนจริงๆ

ก็จริงอยู่ที่ฉันเปลี่ยนไปใส่เสื้อผ้าที่สะอาดที่สุดเท่าที่จะหาได้... เสื้อยืดสีขาวสะอาดกับกางเกงวอร์มสีเทาที่คล้องอยู่บนสะโพกหลวมๆ คอเสื้อเริ่มชื้นแฉะเพราะผมที่ยังหมาดของฉันมีน้ำหยดลงมาตามแผ่นหลัง

ฉันไม่อยากกลับไปนั่งบนเตียงของเขา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ