บทที่ 52 - ความผิดพลาด

ฉันทรุดตัวลงบนเก้าอี้ข้างๆ คาร่า พลางพยายามควบคุมลมหายใจให้เป็นปกติ...

เสียงจอแจในโรงยิมค่อยๆ เลือนหายไป ขณะที่ฉันนึกย้อนถึงเรื่องเมื่อเช้ากับโคแบน แล้วเล่าให้เพื่อนฟังถึงประสบการณ์เฝ้ายามครั้งล่าสุดในห้องขัง...

“เขาฆ่าฉันแน่ถ้าได้ยิน แต่เหมือนวันนี้เขาตื่นขึ้นมาแล้ว... อ่อนโยนลงนิดหน่อย” ฉันพึมพำ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ