บทที่ 59 - การรักษาเจ้าหญิง

เสียงกลอนประตูห้องขังที่ลงสลักด้านหลังเราก้องกังวานดั่งสัญญาณเตือนภัย

เสียงเหล็กกระทบเหล็ก ผ่านไปอีกวัน เหลืออีกคืนที่ต้องเอาชีวิตรอด

ฉันยืนเก้ๆ กังๆ อยู่กลางห้อง โชคดีที่ท้องไม่ร้องแล้ว แต่แก้มยังคงแสบร้อนอยู่ใต้ผิวหนัง

โคแบนยืนอยู่ข้างประตู การมีอยู่ของเขามักจะสูบอากาศออกจากห้องไปจนหมดในเวลาไม่กี่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ