บทที่ 69 - นั่ง

ทางเดินกลับห้องขังรู้สึกยาวนานกว่าปกติ บางทีอาจเป็นเพราะโคบันไม่พูดอะไรเลย

หรืออาจเป็นเพราะฉันอดไม่ได้ที่จะลอบมองเสี้ยวหน้าของเขา พยายามอ่านอะไรบางอย่าง...อะไรก็ได้...จากสันกรามที่นิ่งขรึมราวกับสลักจากหิน

เขาไม่ปริปากพูดสักคำตั้งแต่กลับมาที่โต๊ะ ไม่แม้แต่กับลีโอ เขานั่งลง กินอาหารเงียบๆ และจับจ้อง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ