บทที่ 73 - เวลาบินไป

ลีโอกับคาร่ากลับมาที่ม้านั่ง ในมือแต่ละคนถือขวดน้ำเย็นเจี๊ยบที่ยังมีหยดน้ำเกาะอยู่สองขวด แค่เห็นภาพนั้นฉันก็แทบร้องไห้ออกมาแล้ว

คาร่าโยนขวดหนึ่งมาให้ฉันพร้อมรอยยิ้มกว้าง “เอ้านี่ เธอต้องการนี่มากกว่าฉันนะ” เธอบอกขณะทรุดตัวลงนั่งข้างฉันอีกครั้ง เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพรายบนหน้าผาก แต่เธอก็ยังดูสดใสสบายๆ...