บทที่ 84 - นุ่ม

มุมมองของโคแบน

กว่าผมจะกลับออกมาถึงลานเรือนจำ แสงอาทิตย์ยามเช้าก็ทอจับยอดหน้าผาไปแล้ว

แต่กลับรู้สึกหนาวกว่าเมื่อวานนิดหน่อย

และว่างเปล่ากว่าเดิม แม้จะมีร่างหลายร่างเคลื่อนไหวไปมา บ้างก็ขว้างก้อนหิน บ้างก็เล่นไพ่ หรือไม่ก็เดินไปมาตามแนวรั้ว

ดูเหมือนทุกคนจะเสียสติกันไปหมดเมื่อไม่มีผู้หญิงพวกนั...