บทที่ 3 คู่แข่ง
แสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปรัวขึ้นจากทั่วทุกทิศ ไมค์จำนวนมากถูกจ่อมาที่หญิงสาว ซึ่งนั่งอยู่กลางโต๊ะแถลงข่าว เธอสวมชุดสีขาวบริสุทธิ์แขนยาวเข้ารูป อวดหุ่นที่บรรจงปั้นมาอย่างดีจากการออกกำลังกายของเธอ ผมยาวถูกเกล้าต่ำเปิดให้เห็นโครงหน้าชัดเจน ‘พราวฟ้า’ นางเอกแถวหน้าของวงการในตอนนี้ เธอมีผลงานภาพยนตร์ที่ทำรายได้เฉพาะในประเทศกว่า 1000 ล้านบาท และยังมีผลงานละครที่ดังทั่วเอเชียอีก 2-3 เรื่อง
และทันทีที่เธอประกาศจะแถลงข่าวการลงประกวดนางงามเวทีระดับประเทศ สื่อก็พากันมาทำข่าวอย่างหนาแน่ แฟนคลับก็ช่วยกันสนับสนุนจนกระแสของพราวฟ้ากลบกระแสของนางแบบสาวอย่างไอวาเสียจนเงียบสนิท
“พราวคอนเฟิร์มเลยค่ะว่าพราวลงประกวดปีนี้แน่นอน จริงๆ ตั้งใจจะประกวดตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่ยังติดเรื่องงาน ปีนี้พราวเคลียร์ทุกอย่างพร้อมแล้ว ทางผู้ใหญ่ก็สนับสนุนเต็มที่ ถ้าพราวได้เป็นตัวแทนของประเทศ ไปประกวดเวทีใหญ่ ก็ไม่มีปัญหาอะไรแน่นอนค่ะ” เสียงหวานกล่าวอย่างฉะฉาน
เธอค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองจะต้องได้ตำแหน่ง เพราะโปรไฟล์ของเธอไม่มีผู้เข้าประกวดคนไหนในตอนนี้เทียบได้เลย
“น้องพราวอยู่กับงานแสดงเป็นส่วนใหญ่ แบบนี้เตรียมตัวยังไงบ้างคะกับการเป็นนางงาม” นักข่าวคนหนึ่งถามขึ้น
“พราวเรียนเดินค่อนข้างหนักค่ะ แล้วก็ปกติชอบดูการประกวดอยู่แล้ว พราวเชื่อว่าไม่มีอะไรน่าห่วงนะคะ”
“น้องพราวรู้สึกยังไงบ้างคะ ที่ตอนนี้กระแสโซเชียลขึ้นโพลให้น้องพราวเป็นตัวเต็งแทบทุกโพลเลย” หญิงสาวยิ้มรับคำถามอย่างพอใจ
“แทบจะเองเหรอคะ? มีโพลไหนบอกว่าพราวไม่เต็งด้วยเหรอ” เธอแกล้งพูดติดตลก และมันก็เรียกเสียงฮือฮาของสื่อได้มากทีเดียว
“พราวล้อเล่นค่ะ ก็ขอบคุณนะคะที่เชื่อในตัวพราว พราวรับปากนะคะว่าจะทำให้เต็มที่ที่สุด แหละก็หวังเป็นอย่างมากที่จะได้รับตำแหน่งเพื่อเป็นตัวแทนสายสะพายไทย ไปประกวดที่เวทีใหญ่” คำถามหลั่งไหลเข้ามาไม่หยุด จนทีมงานต้องขอจบการแถลงข่าว พราวฟ้าเดินลงจากเวทีมาที่ด้านหลัง หญิงสาวพลันต้องชะงัก เมื่อใครบางคนเดินเข้ามาขวางทางเธอ ในมือของเขาถือดอกไม้ช่อใหญ่
“คุณเจเดน” เธอเอ่ยเรียกเขาพลางหันมองผู้จัดการส่วนตัว หวังจะขอให้อีกฝ่ายยืนอยู่ด้วยกันก่อน แต่ผู้จัดการของเธอกลับรู้เห็นเป็นใจกับเจเดน สาวใหญ่รูปร่างอวบอัดรีบเดินเลี่ยงออกไปทันที เพื่อให้พราวฟ้าได้ยืนคุยกับเจเดนอย่างเป็นส่วนตัว
“ไม่ต้องตกใจไปหรอกค่ะ ผมแค่มาแสดงความยินดี เพราะเห็นว่าพราวจะแถลงข่าวเรื่องจะลงประกวดก็เท่านั้นเอง” เจเดนบอกกับหญิงสาวตรงหน้าอย่างอ่อนโยน เขาตามขายขนมจีบให้นางเอกสาวคนนี้มานานหลายเดือน แต่เธอก็ไม่มีทีท่าว่าจะเปิดใจให้เขาเลย ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงถอดใจไปนานแล้ว แต่เพราะอยากจะเอาชนะเธอเขาจึงสู้ไม่ยอมถอย
“พราวมีสปอนฯ หลักแล้วนะคะ แต่ยังไงก็ขอบคุณคุณเจเดนสำหรับดอกไม้ และกำลังใจ” เธอรับดอกไม้จากมือของเขาพร้อมกับกล่าวขอบคุณ
“ผมไม่ได้คิดจะเป็นสปอนฯ ให้พราวหรอก รู้ว่าคนเก่งอย่างพราว คงจะโดนแบรนด์ใหญ่ๆ แย่งกันสปอนฯ อยู่แล้ว แค่อยากมีร่วมแสดงความยินดีจริงๆ”
“พราวต้องพูดตามตรงนะคะ ว่าพราวกลัวคนจะมองว่าพราว...ใช้เส้นของคุณถ้าเกิดว่าพราวมงขึ้นมา” พราวฟ้าได้ยินจากช่างแต่งหน้า ว่าเจเดนลงทุนซื้อหุ้นของเวที ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเขารู้เรื่องที่เธอจะประกวดหรือเปล่า แต่ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้คิดจะซื้อหุ้นมาก่อน เพียงแค่เป็นสปอนเซอร์สนับสนุนเวทีเท่านั้น
“ผมไม่ได้มีส่วนในการตัดสิน เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอก” เจเดนเองก็มั่นใจว่าอย่างไรพราวฟ้าก็คงจะเป็นผู้ชนะการประกวดอยู่แล้ว ทันทีที่เธอประกาศว่าจะลงประกวด เซียนนางงามทุกที่ก็เคาะว่าเธอเป็นคนมงทั้งนั้น เขาไม่จำเป็นต้องช่วยอะไรเธอก็ได้
แต่เจเดนกลับไม่อยากให้เธอได้มงกุฎ เพราะมันจะยิ่งทำให้เธอไกลเกินเอื้อมของเขามากเข้าไปอีก เขาอยากให้เธอแพ้ แต่ก็ยังมองไม่เห็นใครที่จะมาเป็นคู่จับมือกับเธอได้เลย
“แบบนั้นก็ดีค่ะ พราวขอตัวนะคะ” เธอเดินเบี่ยงออกมาจากเขาอย่างไร้เยื่อใย
อันที่จริงพราวฟ้าก็ชอบเจเดนอยู่เล็กๆ เพราะเขาก็ตามจีบเธออย่างเปิดเผยมาระยะหนึ่งแล้ว เขาจะใช้อำนาจที่มีในวงการบีบบังคับเธอให้นอนกับเขาก็ได้ แต่เขาก็ไม่ทำแบบนั้น
แต่พราวฟ้าก็คิดเสมอว่าถ้าเธอยอมเขาง่ายๆ เธอก็จะกลายเป็นแค่ของเล่นของเขาเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ สู้ให้เขาตามจีบเธอแบบนี้ให้คนอิจฉาดีกว่า
“พราวนี่แกจะไม่ใจอ่อนให้คุณเจเดนเขาจริงๆ เหรอ นี่เขาก็ตามจีบแกมาตั้งนานแล้วนะ” ทันทีที่พราวฟ้าวางช่อดอกไม้ลง แล้วทิ้งตัวที่เก้าอี้ ดาด้าผู้จัดการส่วนตัวของเธอก็เอ่ยถามอย่างสนใจ
“ตามจีบพราว แต่ไปแอบกินพวกนางเอกใหม่ๆ ตลอด จะให้พราวคิดยังไงเหรอคะ”
“ก็ของกินเล่น อีนังเด็กพวกนั้นมันอยากได้งาน มันก็ต้องมีแลกเปลี่ยนกันบ้าง”
“ก็พราวไม่ได้ต้องการอะไรจากเขานี่คะ”
“คุณเจเดนนะยายพราว เจ้าพ่อสื่อระดับประเทศ แถมยังมีเครือข่ายในต่างประเทศอีก ถ้าแกได้คบกับเขานะโอ๊ย! อย่าให้พูดเลย” พราวฟ้าเองก็รู้เรื่องนั้น แต่เธอแค่อยากจะเอาชนะเขาเหมือนกัน ถึงได้ยังใจแข็งอยู่ ลึกๆ ก็แอบกลัวว่าเขาจะไปตามจีบคนอื่น แต่เพราะหลายเดือนมานี้เขาไม่ได้สนใจผู้หญิงคนไหนเลย ถึงจะมีข่าวว่าเขาแอบกินคนนั้นคนนี้อยู่บ้าง แต่ก็ไม่เห็นจะจริงจังกับคนไหนสักคน
“ก็ถ้าเขาจะจริงจังกับพราวก็ต้องอดทน พราวไม่อยากเป็นแค่ของกินเล่นของเขา”
“จ้า! แม่คนสวยเลือกได้ แต่วงในคอนเฟิร์มแล้วนะ ว่าคุณเจเดนเขาถือหุ้นเวทีจริง แล้วที่มาซื้อก็เพราะรู้ว่าแกจะประกวด” ดาด้าเพิ่งจะแอบรู้เรื่องนี้มาเหมือนกัน ทุกคนต่างก็เข้าใจว่าเขาซื้อหุ้นเพราะพราวฟ้ากันทั้งนั้น ทั้งที่ความจริงเขาซื้อหุ้นเพราะรายได้และมีคนขายให้พอดีต่างหาก
“พี่ด้า! ความสามารถพราวมันไม่ถึง ขนาดต้องพึ่งบารมีของคุณเจเดนเขาเลยเหรอ” หญิงสาวโวยลั่น เธอมั่นใจมาก ว่าความสามารถของเธอมันถึง สามารถไปไกลบนเวทีระดับโลกด้วยซ้ำ พอผู้จัดการส่วนตัวของเธอมาพูดแบบนี้ มันไม่เข้าหูเธอเอาเสียเลย
“ก็แหม...ปีนี้มันก็มีตัวเต็งเยอะ ยัยนางแบบที่เป็นลูกครึ่งชื่ออะไรนะ?” ผู้จัดการสาวพยายามนึกชื่อของนางแบบที่ถูกพูดถึงว่าเป็นตัวเต็ง ก่อนหน้าที่พราวฟ้าจะลงประกวด แต่ก็นึกไม่ออก เพราะอีกฝ่ายอยู่ในสายงานเดินแบบมากกว่า ไม่ค่อยมีงานแสดงที่เป็นชิ้นเป็นอันเท่าไรนัก
“แค่ชื่อ...คนวงในอย่างพี่ยังจำไม่ได้เลย เต็งกี่โมง”
“นางเดินดีมากค่ะ ภาษาก็เลิศ เรื่องความสวยไม่ต้องพูดถึง” ถึงจะมั่นใจในตัวพราวฟ้าอย่างไร แต่ดาด้าก็แอบหวั่นใจกับคู่ต่อสู้คนนี้อยู่ไม่น้อย เพราะเรื่องการตอบคำถามกับฟ้าภาษา พราวฟ้าถือว่าเป็นรองอีกฝ่ายค่อนข้างมาก และมันก็ฝึกกันได้ยาก แถมยังมีผลกับการแข่งขันเยอะพอสมควร ถ้าสวยเดินดี กระแสดีแต่ช็อตไมค์ ก็ไปถึงมงได้ยาก
“แต่พราวเป็นลูกรักสปอนฯ จุดแข็งนี้น่าจะช่วยให้พราวยืนท็อป 3 ได้สบายๆ นะคะ” นางเอกสาวพูดอย่างมั่นใจ เธอเชื่อว่าถึงอย่างไรเธอก็ตองมงลงหัวแน่ๆ ถ้าเวทีจิ้มคนอื่นก็เสียสปอนเซอร์หลายเจ้า มีเหรอจะไม่มาง้อเธอ
“จ้า! มั่นเหลือเกิน”
“ไม่มั่น คงไม่เอาตำแหน่งนางเอกพันล้าน นางเอกแถวหน้า มาเสี่ยงหรอกค่ะ พี่ด้ารอพาพราวเดินสายขอบคุณสปอนฯ ได้เลย”
“จ้า!!! ให้มันจริง” ดาด้าก็ได้แต่หวัง ว่าจะไม่มีใครมาสกัดดาวรุ่ง ถ้าไม่มงขึ้นมาต้องเสียหน้า เสียเวลา แล้วก็เสียเงินไม่น้อยแน่ๆ
