บทที่ 3 ตอนที่3 เดาอารมณ์ไม่ออก

"คุณ.. คืนนี้ฉันขอนอนกับต้นหนาวได้ไหม"

คืนนี้ปลายฝนยังห่างลูกเธอไม่ได้จริงๆเพราะเธอรู้ว่าชายหนุ่มต้องเลี้ยงลูกไม่เป็นแน่ๆเธอจึงใช้ไม้อ่อนออดอ้อนขอร้องเขาให้เธออยู่ที่นี่กับลูกก่อน

".... "

ฟรานซิสมองหญิงสาวด้วยสีหน้าเรียบเฉยอย่างคาดเดาไม่ถูก

"นะๆๆๆ.. คุณน้า...คุณหน้าตาหล่อปานนี้จิตใจก็ต้องหล่อตามด้วยสิจริงไหม.. "

ปลายฝนใช้มารยาหญิงออดอ้อนสุดฤทธิ์ยังไงวันนี้เธอก็ต้องได้อยู่กับลูกให้ได้ไม่อย่างนั้นเธอต้องนอนไม่หลับแน่

" ก็ได้เธอบอกจะนอนที่นี่เองนะห้ามเปลี่ยนใจ"

ฟรานซิสยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆหญิงสาวและถามเธอให้แน่ใจ

" หึ.. ไม่เปลี่ยนใจแน่นอน"

ปลายฝนส่ายหัวหงึกหงักเบิกตาโพรงดีใจที่ดูท่าชายหนุ่มจะอนุญาตเธอ

" อืมม.. "

ฟรานซิสพยักหน้าพร้อมกับเดินเข้ามาในห้องนอนของเขาและถอดเสื้อผ้าของเขาออกอย่างช้าๆต่อหน้าหญิงสาวที่เดินตามหลังเข้ามา

"น.. นี่.. ทำอะไร"

ปลายฝนกระซิบกระซาบกับชายหนุ่มตาโตด้วยท่าทีรุกรี้รุกรนเธอไม่เข้าใจว่าเขาจะทำอะไรหวังว่าจะไม่คิดไม่ดีกับเธอหรอกนะ

" จะถอดเสื้อผ้าจะอาบน้ำนอนแล้วที่นี่ห้องฉัน.. "

ฟรานซิสทำท่ากระซิบกระซาบกับหญิงสาวอย่างเจ้าเล่ห์ทั้งยังตลกสีหน้าของหญิงสาวในตอนนี้อีกด้วย

" ห.. ห้องคุณเหรอ"

ปลายฝนยืนเกาหัวแกรกๆ

" อืม.. จะนอนที่นี่กับลูกก็นอนสิฉันอนุญาตแล้วอย่าคิดว่าฉันเผลอแล้วเธอจะพาลูกหนีได้ดูบอดี้การ์ดด้านนอกด้วย"

ฟรานซิสพ่นคำขู่หญิงสาวออกมา

" ร.. รู้แล้วล่ะน่า"

ชั่วโมงต่อมา

"เธออยากอาบน้ำหรือเปล่า"

ตอนนี้ฟรานซิสแต่งตัวด้วยชุดนอนเรียบร้อยแล้วเขาขึ้นมานอนบนเตียงกับลูกชายของเขาและมีหญิงสาวนอนอยู่ฝั่งตรงข้าม

"อืม.. แต่ฉันไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน"

ปลายฝนก็รู้สึกเหนียวตัวอยู่แต่กระเป๋าของเธอดันอยู่ที่สนามบินเหตุเพราะมัวแต่วิ่งหนีชายหนุ่มโดยที่ลืมห่วงกระเป๋าของเธอไปเลย

"ใส่เสื้อฉันไปก่อนพรุ่งนี้จะให้คนเอากระเป๋าเธอมาให้"

ฟรานซิสเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตของเขาในตู้แล้วโยนให้หญิงสาวด้วยหน้าตาเย็นชาทั้งยังกลับมานอนที่เตียงตามเดิม

"คุณนี่บทจะใจดีก็ใจดีนะ"

ปลายฝนรู้สึกว่าพฤติกรรมของเขาตอนนี้ช่างแปลกกว่าตอนที่เธอเจอคราแรกอยู่มากรู้สึกว่าเขาก็ช่างแปลกคนอยู่เหมือนกันเธอมองไม่ออกเลยว่าตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่

"......"

ชายหนุ่มชี้มือไปทางห้องน้ำด้วยสายตาเยือกเย็น

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

"ค.. คุณหลับแล้วเหรอ"

ปลายฝนอาบน้ำเรียบร้อยแล้วเธอจึงเดินมาที่เตียงเห็นว่าชายหนุ่มหลับตานอนแล้วเธอจึงกระซิบถามเขาเพื่ออยากจะปลุกเพราะตอนนี้เธอยังไม่เสร็จธุระดีเลย

"มีอะไร.."

ฟรานซิสถามหญิงสาวทั้งที่เขายังหลับตาอยู่

" เรื่องต้นหนาวคุณอย่าบอกเค้าได้ไหมว่าคุณไม่ได้ตั้งใจให้เค้าเกิดมา"

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ปลายฝนกังวลอย่างมากเพราะไม่อยากให้กระทบจิตใจของต้นหนาว

" อืม.. ฉันรู้น่าว่าควรพูดกับลูกอย่างไร"

ฟรานซิสรู้ดีว่าเขาจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรไม่จำเป็นให้เธอต้องมาบอก

" ดีแล้ว.. อืมแล้วนี่คุณให้ฉันกับลูกมานอนด้วยคุณไม่อึดอัดเหรอ.. หรือว่าคุณพาคนมานอนด้วยบ่อย... อืม.แบบนี้แน่เลยใช่ไหม..อื้ออ "

ปลายฝนรู้สึกว่าชายหนุ่มดูท่าจะไม่อึดอัดเอาเสียเลยที่มีคนมานอนอยู่ร่วมห้องด้วยทั้งที่ไม่เคยคุ้นกันเธอจึงถามเขาด้วยความสงสัยเมื่อไม่เห็นเขาตอบจึงแอบคิดเองเออเองแต่ความคิดของเธอมันก็แอบเสียงดังเล็กน้อยจึงทำให้เขาได้ยินทุกคำที่เธอพูด

" เงียบได้หรือยังฉันจะนอน"

ชายหนุ่มรู้สึกจะรำคาญหูกับเสียงหญิงสาวเสียเหลือเกินเขาจึงเอื้อมมือหนาไปปิดปากเธอแล้วกดเธอลงนอน

" อื้อ.. ยังไม่ได้คืนนี้ต้นหนาวต้องตื่นมากินนมแล้วตอนนี้ฉันก็ไม่มีด้วย"

ที่เธอยังนอนไม่ได้ตอนนี้เพราะเธอมีปัญหาเรื่องนี้นั่นเองและดูท่านี้ก็คือปัญหาใหญ่ด้วยเพราะถ้าหากเธอไม่มีนมให้ต้นหนาวในตอนที่ลูกชายเธอตื่นมีหวังได้อาระวาดลั่นห้องแน่นอน

"หื้มมมม... บอกมาว่าต้นหนาวกินนมอะไรจะให้คนไปหามาให้"

ฟรานซิสจำต้องลืมตาตื่นลุกนั่งแล้วจ้องถามหญิงสาวว่าเธอต้องการอะไรบ้างแล้วเขาจะได้สั่งคนให้ไปหาให้เธอในตอนนี้เลยเขาจะได้นอนซะที

" อื้อ.. ยี่ห้อนี้แล้วก็ขวดนมด้วย.. อ่อน้ำยาล้างขวดนมหม้อนึ่งขวดนม.. แล้วก็อะไรอีกน้า"

"นี่.. เอาที่จำเป็นก่อนมันดึกแล้ว"

ฟรานซิสยืนมองหญิงสาวที่กำลังใจจดใจจ่ออยู่กับการสั่งของเขาแทบจะกุมขมับกับความเยอะของหญิงสาวตอนนี้เสียจริง

" อ่อโอเค.. งั้นเอาแค่นี้ก่อน"

ปลายฝนรีบยื่นกระดาษที่เธอจดให้กับชายหนุ่มอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นท่าทีเขาไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่

" อืมม.. "

ฟรานซิสออกไปสั่งบอดี้การ์ดหน้าห้องของเขาครู่หนึ่งจึงเดินกลับเข้ามาบอกหญิงสาวว่าเรียบร้อยทุกอย่างและให้เธอนอนได้แล้วเพราะเขาก็จะนอนเหมือนกัน

" นอนได้แล้ว"

" ยัง.. ต้องรอขวดนมมาฉันต้องล้างนึ่งขวดนมใหม่ก่อน"

ตอนนี้ปลายฝนยังนอนไม่ได้เธอจะต้องรอของที่สั่งมาก่อนเพราะเธอจะต้องจัดการอีกหลายอย่าง

"เฮ้ออ.. งั้นก็จัดการตามสบายเลยแล้วกัน"

ฟรานซิสมองบนเล็กน้อยพร้อมล้มตัวนอนลงแล้วปัดมือบอกกับหญิงสาวว่าเธออยากจะทำอะไรก็ตามสบายเลย

" โอเคถือว่าคุณอนุญาตแล้วนะ"

ปลายฝนได้ทีเธอก็ยังถามคำพูดของเขาอีกทีหากเขาอนุญาตเธอก็จะได้ทำตามใจอย่างไม่เกรงใจ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

" ของที่สั่งได้แล้วครับ"

" ขอบคุณค่ะ"

เมื่อปลายฝนได้ของเรียบร้อยแล้วเธอก็ลงมาที่ห้องครัวด้านล่างแล้วจัดแจงจัดการอุปกรณ์ทุกอย่างของลูกเธออย่างชำนาญโดยมีบอดี้การ์ดยืนเฝ้าอยู่ไม่ห่าง และคอยช่วยเป็นลูกมือเธอได้อย่างดีอีกด้วย

"มี๊ฮับ..นม..นม.."

เด็กชายตัวกลมขยี้หูขยี้ตาตื่นมากลางดึกเพราะความหิวเด็กชายส่งเสียงร้องหาคนเป็นแม่พร้อมดันตัวขึ้นนั่งมองซ้ายมองขวาเตรียมเบะปากเพราะไม่เห็นคนเป็นแม่อยู่ด้วย

"หืม...."

ฟรานซิสรู้สึกตัวตื่นเพราะว่าเสียงของลูกชายตัวกลมของเขา

"แอะ..แอ้...แง้งงงงง...นม.."

เมื่อสองพ่อลูกประจันหน้ากันเจ้าหนูน้อยก็อ้าปากร้องเสียงดังออกมาทันทีทั้งยังร้องเรียกหาสิ่งที่หิวในตอนนี้อีกด้วย

"เอ่อ..เจ้าหนู...เงียบนะครับ...โอ๋ๆๆๆ"

ฟรานซิสหน้ายุ่งเล็กน้อยเพราะเหมือนว่าเขาจะโดนกวนในกลางดึกชายหนุ่มรีบอุ้มลูกชายของเขาขึ้นมาพาดบ่าพร้อมตบก้นแบบที่หญิงสาวได้ทำและมองหาหญิงสาวในห้องแต่ไม่เห็นเธอ