บทที่ 7 ตอนที่7 ฉันล่ะคุณชอบไหม

แกร็กกก

"นี่มันอะไรกัน"

ฟรานซิสเปิดประตูเข้าห้องของเขามาในขณะที่กำลังเดินก้าวเข้าห้องเขาก็ต้องชะงักงันกับสิ่งใหม่ที่อยู่ในห้องที่มันไม่เหมือนเดิมแม้แต่นิดเดียวแม้กระทั่งเตียงนอนของเขาที่ไปอยู่อีกมุมหนึ่งและเฟอร์นิเจอร์แปลกใหม่ก็เข้ามาในห้องเขาแทบจะเต็มไปหมดจนเขาต้องถามหญิงสาวด้วยท่าทีที่ไม่พอใจนัก

"แดดดี๊"

ต้นหนาวที่กำลังนั่งเล่นกับคนเป็นแม่อยู่เมื่อเห็นคนเป็นพ่อเข้ามาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปจูงมือพ่อของเจ้าตัวมานั่งที่เตียงทั้งยังเรียกขึ้นไปนั่งตักทำตาแป๋วใส่พฤติกรรมของต้นหนาวทำให้เขาคลายความโกรธได้อยู่บ้างแต่ก็ยังมิวายส่งสายตาคาดโทษให้หญิงสาวอยู่ดี

"คุณมาก็ดีเลยนี่ฉันวางตู้ของฉันตรงนี้นะคะแล้วเปลของต้นหนาวฉันก็สั่งมาใหม่อีกหลังเอาไว้ด้านล่างหลังนี้เอาไว้ที่ห้องนอน"

ปลายฝนเหมือนจะไม่รู้ตัวว่ามีคนกำลังไม่พอใจเธอยังคงพรีเซ้นเฟอร์นิเจอร์และของต่างๆที่เธอสั่งมาให้เขาได้ดู

"จะเปลี่ยนอะไรในห้องทำไมไม่บอกฉันก่อน"

ฟรานซิสมองหญิงสาวสายตาแข็งกร้าวและถามเธอเสียงแข็งแต่ไม่ดังมากเพราะว่าลูกชายของเขานั่งอยู่บนตักจึงไม่อยากแสดงอารมณ์โมโหมากนัก

"อ้าว.. ก็คุณบอกจะมำอะไรก็ได้อย่าพาลูกหนีก็พอนี่คะ"

ปลายฝนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เพราะนี่เป็นคำของเขาเองที่บอกเธอว่าเธอจะทำอะไรก็ได้

"หื้มมมม...".

เป็นอีกครั้งที่ฟรานซิสจะต้องส่ายหัวให้กับความจุ้นจ้านของหญิงสาว

"ทำหน้ายุ่งอีกแล้วมานี่สิคะ"

ปลายฝนรีบเดินเข้ามาดึงมือชายหนุ่มให้ลุกขึ้นเพราะเธอมีอะไรจะให้เขา

"ไปไหนฉันพึ่งจะมาถึง"

ดูท่าแล้วเขาจะปฏิเสธอะไรเธอไม่ได้เลยจริงๆเพราะดูเธอจะไม่ฟังคำที่เขาพูดแม้สักนิดเดียว

"มาเถอะค่ะ"

ปลายฝนจูงมือกับลูกชายของเธอลงมาด้านล่างในครัวที่เธอทําคุกกี้ธัญพืชเก็บเอาไว้

"นี่ครับต้นหนาว"

หญิงสาวอยู่คุกกี้จากในกล่องยื่นส่งให้ลูกชายของเธอหนึ่งชิ้น

" อืม... อาหย่อยฮับมี๊"

ต้นหนาวพอหยิบของกินได้ก็จับเข้าปากเคี้ยวตุ้ยตุ้ยหันมายิ้มให้คนเป็นแม่ชมเปราะว่ามันอร่อย

"อะไรเหรอ"

ฟรานซิสถามหญิงสาวด้วยสีหน้าสงสัยเขารู้ว่ามันคือคุกกี้แต่อยากรู้ว่ามันคือคุกกี้อะไรที่ดูแล้วต้นหนาวจะชอบเอาเสียมากๆ

"คุกกี้ธัญพืชค่ะ.. นี่ฉันทำเองเลยนะคะคุณลองชิมสิ"

"ม.. อื้มม.. "

ชายหนุ่มไม่ทันได้เอ่ยปากปฏิเสธหญิงสาวก็ยักคุกกี้เข้ามาในปากเขาเรียบร้อยแล้วจึงทำให้ต้องจำใจเคี้ยวแต่โดยดี

"อร่อยไหมคะ.. "

ปลายฝนมองชายหนุ่มเคี้ยวอย่างอารมณ์ดีฉีกยิ้มทำท่าตื่นตาถามเขาอีกว่าฝีมือของเธอเป็นอย่างไรบ้าง

"อืม.. "

ฟรานซิสเพียงพยักหน้าเล็กน้อยแต่ไม่ได้อธิบายว่ามันเป็นรสชาติอย่างไรสำหรับเขารู้สึกว่ามันมีรสชาติกลมกล่อมอร่อยกว่าคุกกี้ทั่วไปที่เขาเคยกินแต่ก็ไม่อยากชมหญิงสาวเพราะว่ากลัวเธอจะได้ใจเกินไป

"ต้นหนาวชอบมากเลยนะคะคุณชอบรึเปล่าถ้าคุณชอบฉันจะทำใส่กล่องเอาไว้ให้คุณทุกวันเลย"

คุกกี้นี้เป็นคุกกี้ที่ต้นหนาวชอบมากๆเธออยากทำให้เขาได้ลองชิมหากเขาชอบเธอก็จะทำเอาไว้ให้เขาเพื่อเอาใจ

"ถ้าต้นหนาวชอบเธอก็ทำเอาไว้ก็ได้"

"แล้วพวกอาหารอะไรพวกนี้คุณชอบอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า"

หญิงสาวเห็นว่าเวลานี้ชายหนุ่มยอมที่จะคุยกับเธอมากขึ้นเธอจึงต้องเข้าตีสนิทเขาในจังหวะนี้

"ก็อาหารไทยปกตินี่แหละที่ฉันชอบ"

ฟรานซิสตอบแบบไม่ต้องคิดเขาทานได้หมดทุกเมนูแต่ที่ชอบมากกว่าอย่างอื่นก็เป็นอาหารไทยปกติทั่วไป

"แล้วคุณชอบกินรสจัดหรือรสจืดอะไรยังไงบ้างคะ"

ปลายฝนขมวดคิ้วพร้อมทำสีหน้าสงสัยเธอจะต้องจำรายละเอียดเกี่ยวกับเขาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

"ก็รสชาติที่มันควรจะเป็นของอาหารแล้วก็ไม่ทำลายสุขภาพ"

"แล้วฉันล่ะคุณชอบไหม"

"......"

ฟรานซิสถึงกับผงะมองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาที่เดาอารมณ์ไม่ถูกเพราะเขาไม่รู้ว่าหญิงสาวจะมาไม้ไหนกับเขาอีก

" อ.. เอ่อ.. ฉันล้อเล่นน่าขำๆเนอะ"

ปลายฝนดูท่าแล้วชายหนุ่มจะไม่เล่นด้วยเธอจึงหัวเราะแก้เก้อแกล้งชายหนุ่มว่าเธอเพียงแซวเล่น

" มีอะไรอีกหรือเปล่าฉันจะต้องดูหุ้นต่อ"

ฟรานซิสไม่ได้มีเวลามาคุยเล่นกับหญิงสาวอะไรมากมายนักเพราะเขาต้องมีหุ้นที่เขาต้องดูต่อและงานมากมายที่เขาต้องสะสาง

"ไม่มีแล้วๆ.. คุณไปเถอะต้นหนาวมาอยู่กับคุณแม่นะคะ"

ปลายฝนเห็นว่าชายหนุ่มมีงานที่จะต้องทำต่อเธอจึงชูแขนเพื่อจะอุ้มลูกชายของเธอจากอกของเขา

"อยู่กับแดดดี๊"

ดูท่าต้นหนาวจะอยากอยู่กับคนเป็นพ่อมากกว่าในตอนนี้

"แดดดี๊ไม่ว่างอยู่กับมามี๊นะคะ"

ปลายฝนน่าชาเล็กน้อยที่ดูท่าว่าต้นหนาวจะไม่ยอมฟังเธอดีๆเสียแล้ว

"ไม่"

"ให้เค้าอยู่กับฉันก็ได้ไม่ได้มีปัญหาลูกติดฉันเร็วเท่าไรยิ่งดี"

ฟรานซิสพูดจบอมยิ้มเล็กน้อยแล้วเขาจึงเดินขึ้นไปที่ห้องทำงาน

"ล.. ลูกติดเร็วยิ่งดี.. หาาาา...ต้องเป็นแผนของเค้าแน่เลย...ไม่ได้สิเป็นแบบนี้ไม่ได้"

หญิงสาวชะงักงันกับคำพูดของชายหนุ่มเล็กน้อยเมื่อเธอคิดไปคิดมาก็คิดได้ว่าเขาอาจจะอยากทำให้ลูกติดเขาโดยเร็วแล้วก็เฉดหัวทิ้งเธอสักวันก็เป็นได้เธอจะไม่ยอมให้มันเป็นอย่างนั้นเด็ดขาดเมื่อคิดได้ดังนั้นจึงรีบวิ่งตามชายหนุ่มขึ้นไป

"คุณฟรานรอฉันด้วย"

"ตามฉันมาทำไม"

ฟรานซิสหันมามองหญิงสาวที่กำลังวิ่งตามเขามาติดๆ

"เอ่อ..ฉันอยากมาให้กำลังใจคุณทำงาน..ใกล้ๆช่วยดูลูกด้วยไง.."

ปลายฝนจะไม่ยอมให้เขาอยู่กับลูกตามลำพังเป็นแน่เพราะไม่รู้ว่าเขาจะแอบคิดวิธีสกปรกพูดกรอกหัวอะไรลูกบ้างหรือเปล่าเพราะเธอคิดแน่ใจแล้วว่าเขาจงใจจะทำอะไร

และเธอก็ตั้งปณิธานเอาไว้เลยว่าเขาจะสลัดเธอไม่ออกเป็นแน่จะเกาะให้แน่นยิ่งกว่าปลิงอีกด้วยเพราะถ้าเธอถูกเขาสลัดออกไปได้ลูกเธอคงมิวายมีแม่เลี้ยงใจร้ายมาอยู่ด้วยแน่นอน