บทที่ 102

“กว่าจะโผล่หัวมาได้นะ” อีธานสบถอย่างหัวเสียเมื่อประตูเปิดออกในที่สุดหลังจากที่รู้สึกเหมือนรอนานชั่วกัปชั่วกัลป์ และเลียม โลรองต์ ก็ก้าวเข้ามาในชุดสูทเนี้ยบกริบ ดวงตาคมปลาบราวกับจะมองทะลุได้ทุกสิ่ง

เขาไม่ตอบ แต่กลับดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลงตรงหน้าโต๊ะขนาดใหญ่ซึ่งมีลีออนนั่งเอนหลังพิงพนักอยู่ ส่วนที่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ