บทที่ 119

เช้าวันต่อมา ลูคัสก้าวออกจากห้องนอนด้วยท่าเดินขากะเผลกและรอยยิ้มสมใจอย่างร้ายกาจบนใบหน้า

เขาสวมเสื้อเชิ้ตตัวหนึ่งของเซบาสเตียน—ตัวโคร่ง ติดกระดุมครึ่งๆ กลางๆ และชายเสื้อหลุดลุ่ยลงมาคลุมไหล่ข้างหนึ่ง ผมเผ้ายุ่งเหยิง ริมฝีปากบวมเจ่อเหมือนถูกขบกัด และสภาพของเขาดูเหมือนคนที่เพิ่งถูกจัดหนักมาเต็มข้อ ซึ่...