บทที่ 127

ซีเอลมาถึงหน้าประตูห้องของเลียม เขายกมือขึ้นจะเคาะ แต่ประตูเพียงแค่สัมผัสก็เปิดออก เขาขมวดคิ้วแล้วชะโงกศีรษะเข้าไปดูอย่างสงสัย

“เลียม?” เขาร้องเรียก

ในห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นเหล้าที่ฉุนกึกรุนแรงจนซีเอลต้องย่นจมูกด้วยความรังเกียจ คิ้วของเขายิ่งขมวดมุ่นเมื่อสายตาจับจ้องไปที่เลียมซึ่งฟุบอยู่บนพื้นข้างเต...