บทที่ 149

เสียงบี๊บ...นั่นคือสิ่งเดียวที่ซีเอลได้ยิน เสียงบี๊บเบาๆ เป็นจังหวะที่ดังก้องอยู่ในหัวของเขา

มันคือสิ่งแรกที่ซีเอลรับรู้ขณะที่ดวงตาค่อยๆ ปรือขึ้น เพดานที่ไม่คุ้นตาคือภาพแรกที่เขาเห็น และกลิ่นยาฆ่าเชื้อจางๆ แบบโรงพยาบาลก็ปะทะเข้าจมูกเป็นลำดับถัดมา

เขากะพริบตาเพื่อไล่ความพร่ามัว ร่างกายของเขารู้สึกห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ