บทที่ 162

ลูคัสไม่รู้ว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรในสภาพที่ถูกมัดติดกับเก้าอี้ ความทรงจำสุดท้ายของเขาคือตอนที่กำลังจอดรถในลานจอดของโรงพยาบาล แต่แล้วพริบตาต่อมาเขาก็หมดสติไป เพียงเพื่อจะลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่ที่นี่ ในตึกที่ยังสร้างไม่เสร็จแห่งนี้

เขาครางออกมาเมื่อรู้สึกว่าศีรษะปวดตุบๆ ราวกับมีใครตีก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ