บทที่ 163

ลมกู่ร้องผ่านโพรงอาคารร้าง หอบเอากลิ่นฉุนของน้ำมันและเลือดคาวคลุ้งมาด้วย

ฝุ่นผงลอยฟุ้งในอากาศขณะที่เซบาสเตียนก้าวข้ามเศษอิฐและซากปรักหักพังอย่างระมัดระวัง เสียงหัวใจของเขาเต้นดังระรัวในหู รองเท้าบดขยี้พื้นคอนกรีตขณะที่เขาปีนบันไดขึ้นไปจนถึงชั้นบนสุด และภาพที่รอต้อนรับเขาอยู่คือลูคัส

เขากำลังถูกมัด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ