นักจับกวาง 004

เซียลไขว่ห้างขณะนั่งอยู่ข้างคุณโลรองต์ในรถ ชายผู้ซึ่งทำราวกับว่าเขาไม่มีตัวตนพลางเลื่อนดูแท็บเล็ตในมือไปเรื่อยๆ เซียลจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเล่นบ้างก็ได้ แต่เขาเบื่อเกินกว่าจะทำแบบนั้น หลังจากถูกลากออกจากบ้านโดยไม่มีการบอกกล่าวล่วงหน้า เขาก็อยากจะกวนประสาทผู้ชายคนนี้ให้ตบะแตกดูสักครั้ง ดูจากหน้าตาท่าทางแล้วน่าจะเป็นพวกที่ยิ่งโมโหยิ่งเซ็กซี่

เซียลมองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจก พินิจดูการแต่งกายของตน—กางเกงสีขาวรัดรูปที่ขับเน้นสะโพกและเอวคอด กับเสื้อเชิ้ตเนื้อบางที่แนบเนื้อช่วงอกภายใต้เสื้อแจ็คเก็ตเข้าชุด “เออ... แบบนี้ก็แปลกดี” เขาพึมพำกับตัวเอง รู้ดีว่าคงหุบปากเงียบได้ไม่นาน

จากในกระจก เขาเห็นเซอร์ซีสเหลือบมองมาแวบหนึ่ง เซียลแสยะยิ้มแล้วหันไปมองอีกฝ่าย “เห็นอะไรที่ถูกใจเหรอ หรือว่ากำลังชื่นชมผลงานตัวเองอยู่” เขาพยักพเยิดไปที่เสื้อผ้าของตน “ถ้าจะให้พูดนะ ชุดนี้มันดูไม่เหมือนชุดไปงานพรมแดง แต่เหมือนชุดสำหรับสตริปคลับมากกว่า”

“มันก็เหมาะกับจุดประสงค์ดีแล้ว” เซอร์ซีสตอบโดยไม่ละสายตาจากหน้าจอ และนั่นยิ่งทำให้เซียลหงุดหงิดเกินกว่าที่อยากจะยอมรับ

“แหม ขอบคุณ” เขากลอกตา “ไม่มีอะไรจะทำให้ดูเหมือนคู่หมั้นที่ดีได้เท่ากับการแต่งตัวที่จวนเจียนจะโป๊เต็มทีแบบนี้อีกแล้ว” เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้เซอร์ซีส ดวงตาเป็นประกายอันตรายและซุกซน ขณะที่รอยยิ้มมุมปากกว้างขึ้น ใครกันที่บอกว่าเขาจะเล่นสนุกไม่ได้ในระหว่างที่ต้องผูกมัดกับผู้ชายคนนี้เป็นเวลาหนึ่งปี “ถ้าอยากให้ผมโชว์ของให้ใครต่อใครดู แค่บอกกันตรงๆ ก็ได้นี่ ในตู้ผมมีชุดที่เซ็กซี่กว่านี้อีกนะ คุณโลรองต์”

อย่างน้อยเซียลก็คาดหวังว่าจะได้ยินคำพูดเหน็บแนมหรือปฏิกิริยาอะไรกลับมาบ้าง แต่สิ่งที่ได้รับกลับมีเพียงสีหน้าเรียบเฉยกับแววตาไร้อารมณ์ เซียลเบ้หน้าแล้วเอนตัวกลับไปนั่งตามเดิม กระแอมในลำคอแล้วเริ่มใหม่อีกครั้ง “แล้ว... อยากให้ผมแสดงเป็นแบบไหนล่ะ คู่หมั้นสุดที่รัก? เป็นคนรักที่แสนดี เป็นของประดับบารมีนิ่งๆ หรือแค่ให้นั่งทำหน้าสวยๆ ไปเฉยๆ?”

คราวนี้เขาได้รับคำตอบซึ่งประกอบด้วยคำห้าคำ “สุภาพ เอาใจใส่ และน่าเชื่อถือ”

เซียลกลอกตา “น่าเบื่อชะมัด หวังว่าเรื่องบนเตียงคุณจะทำได้ดีกว่านี้นะ” เขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า หยิบบุหรี่ซองหนึ่งออกมาแล้วคาบมวนหนึ่งไว้ในปากก่อนจะจุดไฟ กลิ่นฉุนของยาสูบก็อวลไปทั่วพื้นที่แคบๆ แทบจะในทันที

เซอร์ซีสมองเขาด้วยสายตาเหมือนจะฆ่ากันให้ได้ “คุณน่าจะรู้นะว่าการสูบบุหรี่ในที่แคบๆ มันทั้งไร้มารยาทและโง่เง่า ผมนึกว่าอย่างน้อยคุณจะพอมีสามัญสำนึกอยู่บ้างนะ คุณรีด เอา. มัน. ออก. ไป.”

“จะทำอะไรผมล่ะ จะตีผมเหรอ?”

“อย่ามาลองดี เอามันออกไปเดี๋ยวนี้”

เซียลเกือบจะเถียงกลับ อยากจะสรรหาคำคมๆ มาตอกหน้า แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเตือนของลูก้าดังขึ้นในหัว ตะโกนบอกเขาว่าอย่าทำโอกาสเดียวที่มีพังไม่เป็นท่า เขากลอกตาอย่างขัดใจ ดีดบุหรี่ทิ้งออกไปนอกหน้าต่างแล้วพ่นควันออกมา “ขัดความสุขจริง” เขากอดอกแล้วแค่นเสียง ความอดทนต่อการถูกควบคุมแบบนี้มันก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน

“ทำตัวดีๆ คุณรีด ผมต้องการแค่นั้น” เซอร์ซีสเบือนหน้าหนี

“นึกว่าคุณสนใจผมเพราะผมเป็นคนคาดเดายากซะอีก” เซียลเอ่ยขึ้น

“ผมเห็นว่าคุณมีประโยชน์ ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น” เซอร์ซีสแก้

ซีเอลยิ้มมุมปากเมื่อความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว “ผมมีประโยชน์ได้มากกว่านี้นะ คุณก็รู้” เขาเลียริมฝีปาก “แค่เอ่ยปากมาคำเดียว ผมจะหาอะไรทำเพลินๆ ไปอีกสิบนาที การอมให้สักรอบเร็วๆ อาจช่วยอะไรได้เยอะเลยนะ”

ซีเอลมันก็แค่ไอ้ตัวหื่นคนหนึ่ง ซึ่งก็เป็นความจริงที่เห็นได้จากข่าวฉาวทุกเรื่องของเขา แต่ในตอนนี้ การปั่นประสาทชายคนนี้ดูเหมือนจะเป็นเป้าหมายหลัก ถ้าเพียงแต่มันจะได้ผล เพราะเซิร์กซีสยังคงสงบนิ่ง ราวกับไม่มีอะไรทำให้เขาสะทกสะท้านได้

“เลิกเล่นละครได้แล้ว คุณรีด ผมอ่านวีรกรรมของคุณมาหมดแล้ว ดูเหมือนว่าความใคร่ของคุณจะไร้ขีดจำกัด คำแนะนำของผมเหรอ” เขาเหลือบมองซีเอล “จนกว่าสัญญาจะสิ้นสุด กรุณาเก็บไอ้นั่นของคุณไว้ในกางเกงด้วย”

เออใช่ เรื่องสัญญา ซีเอลอ่านมันไม่จบด้วยซ้ำและโยนทิ้งไปทันทีที่ลูคัสจากไป เขาคงทิ้งมันไว้ในถังขยะไปแล้ว ซีเอลจิ๊ปาก “คุณนี่น่าเบื่อชะมัด คุณโลรองต์” ดูท่าว่าผู้ชายคนนี้จะรับมือยากไม่ใช่เล่น

“ความเบื่อของคุณไม่ใช่ธุระของผม”

ซีเอลสูดปาก “สำหรับคนที่บอกว่าไม่แคร์ คุณก็ช่างลงทุนแต่งตัวให้ผมซะเหมือนข่าวฉาวเดินได้เลยนะ”

ทันใดนั้น รถก็เริ่มชะลอความเร็วลงเมื่อพวกเขาเข้าใกล้ศูนย์จัดงาน แสงแฟลชจากกล้องสว่างวาบจนมองเห็นได้ผ่านกระจกรถ ซีเอลยิ้มมุมปากแล้วขยี้ผมสีขาวของตัวเอง ใช้นิ้วสางผ่าน จากนั้นก็กัดริมฝีปากตัวเองแรงๆ

“คุณทำอะไร” เซิร์กซีสถาม เสียงทุ้มต่ำอย่างเป็นอันตราย

“ดูเหมือนอะไรล่ะครับ ก็แค่สร้างสีสันให้กล้องนิดหน่อยไง แบบที่เห็นแล้วก็รู้เลยว่าเราสองคนน่ะคลั่งไคล้กันจนแทบจะอดใจไม่ไหว พาดหัวข่าวชั้นเยี่ยมเลยนะ ถ้าจะให้ผมบอก” เขาหัวเราะคิกคักกับตัวเอง

ในที่สุด รถก็หยุดลงที่ทางเข้าและถูกห้อมล้อมด้วยนักข่าวในทันที ซีเอลไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าชายคนนี้จะโด่งดังขนาดนี้เมื่อแสงแฟลชสาดส่องเข้ามาจนตาพร่า

“ได้เวลาแสดงแล้วครับ ท่าน”

ซีเอลเกือบจะก้าวขาออกจากรถ แต่ทันใดนั้นแขนของเขาก็ถูกคว้าไว้และดึงกลับเข้าไป ทำให้เขาต้องจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีเทาเย็นเยียบของคุณโลรองต์ที่ทำให้ท้องของซีเอลปั่นป่วนและหัวใจเต้นผิดจังหวะไปหนึ่งที

“ซีเอล” เซิร์กซีสเอ่ย ซีเอลถึงกับกลืนน้ำลายเอื๊อกกับน้ำเสียงที่เขาใช้เรียกชื่อตัวเอง ช่างเข้มข้นจริงจังเหลือเกิน “ฟังผมให้ดี”

“นี่ไม่ใช่เวลามาเล่นแง่หรือทำอะไรหุนหันพลันแล่น” เซิร์กซีสพูดต่อ สายตาของเขาไม่เคยละไปไหน “ทุกคำที่คุณพูด ทุกสายตาที่คุณมอง จะถูกจับจ้อง คุณดูเหมือนจะคิดว่านี่เป็นเกมสินะ คุณรีด ให้ผมพูดให้ชัดเจนอย่างหนึ่งนะ—ว่ามันไม่ใช่ ถ้าคุณทำลายงานคืนนี้ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม คุณจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต”

ซีเอลกระพริบตา ตกใจเล็กน้อยกับความแข็งกร้าวในน้ำเสียงของเซิร์กซีส ความจริงจังในดวงตาสีเทาคู่นั้นไม่ใช่คำขู่ แต่เป็นการให้คำมั่น

“ผมก็นึกว่าคุณชอบความวุ่นวายของผมซะอีก” ซีเอลพูดขึ้นหลังจากเงียบไปอึดใจ พลางกลบเกลื่อนความรู้สึกไม่สบายใจด้วยรอยยิ้มมุมปาก “นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ผมมาอยู่ที่นี่หรอกเหรอ”

“คุณมาอยู่ที่นี่...” เซิร์กซีสพูดต่อ “...เพราะคุณมีประโยชน์ที่ต้องทำ อย่าเข้าใจผิดว่านั่นคือการตามใจ”

ประตูรถเปิดออกทันทีและเสียงโห่ร้องของฝูงชนก็ดังกระหึ่มเข้ามา แต่ซีเอลยังคงสบตากับเซิร์กซีสอีกชั่วครู่ ความตึงเครียดระหว่างพวกเขาส่งเสียงเปรี๊ยะๆ

“ก็ได้ครับ” ในที่สุดเขาก็พูด และเมื่อมองไปที่กล้อง โดยรู้ว่าทุกคนกำลังจับจ้องอยู่ เขาก็โน้มตัวเข้าไปหอมแก้มเซิร์กซีสฟอดหนึ่ง “ผมจะทำตัวดีๆ ครับ” เขากระซิบข้างหู

แต่สวรรค์ก็รู้ดีว่าคำพูดเหล่านั้นจะกลายเป็นเพียงลมปากทันทีที่ถึงเวลาแสดงจริง ซีเอลไม่เคยเป็นคนที่จะยอมทำตัวดีๆ อยู่แล้ว คุณโลรองต์คงต้องเตรียมรับมือกับเรื่องวุ่นวายครั้งใหญ่ได้เลย