บทที่ 073

เซียลตื่นขึ้นมาเพราะเสียงฟ้าร้องดังสนั่นจนห้องสั่นสะเทือน ดวงตาของเขาเบิกโพลงในขณะที่สายฝนกระหน่ำใส่หน้าต่าง ดังลั่นไม่หยุดหย่อนราวกับจะพังกระจกเข้ามา

ลมหายใจของเซียลหอบสั้นไม่เป็นจังหวะเมื่อแสงฟ้าแลบวาบผ่านหน้าต่าง ในชั่วพริบตา เขาก็กระเด้งตัวขึ้นนั่ง ร่างกายเกร็งค้าง ความทรงจำที่เขาไม่อยากนึกถึงค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ