บทที่ 074

ซีเอลนอนอยู่บนเตียงที่กว้างเกินไปสำหรับเขา เขามองเพดาน นิ้วเคาะหน้าท้องตัวเองเป็นจังหวะเนิบนาบอย่างเกียจคร้าน คฤหาสน์เงียบสงัด...เป็นความเงียบที่ให้ความรู้สึกอึดอัดจนหายใจไม่ออกและย้ำเตือนว่าเขาถูกขังอยู่ในกรงแห่งนี้

เขาพ่นลมหายใจออกทางปากอย่างหนักหน่วง เขากำลังเบื่อ กระสับกระส่าย และใกล้จะหงุดหงิด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ