บทที่ 075

ซิเอลค่อยๆ ตื่นขึ้น เขาหรี่ตาต้านแสงอรุณที่ลอดผ่านม่านเข้ามา ศีรษะของเขาปวดตุบๆ แต่ไม่ใช่ความเจ็บปวดนั้นที่ทำให้ลมหายใจของเขาสะดุด หากแต่เป็นไออุ่นจากท่อนแขนแข็งแรงที่พาดอยู่บนเอวของเขาอย่างสบายๆ ราวกับเป็นเรื่องปกติที่สุดในโลก ในทันใด ร่างกายของเขาก็เกร็งแข็ง เขารีบหันศีรษะไปเล็กน้อย และหัวใจก็เต้น...