บทที่ 078

ซีลขดตัวอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น พันกายด้วยผ้าห่ม แต่ก็ยังรู้สึกห่วยแตกสิ้นดี ไข้ของเขาลดลงแล้ว ทว่าความอ่อนเพลียยังคงเกาะติดราวกับเป็นผิวหนังอีกชั้น มันน่ารำคาญชะมัด เขาครางออกมา ขยับตัวอย่างไม่สบายเนื้อสบายตัว แต่ก่อนที่จะได้สัมผัสกับความสงบหรือความสบายใดๆ เสียงส้นสูงกระทบพื้นดังแกร๊กๆ ก็ทำลายความ...