บทที่ 12 บทที่ 12

“เอม…”

เสียงเรียกชื่อเธอดังขึ้น พร้อมกับมือใหญ่ของคนเป็นพ่อโอบลงบนไหล่ จับให้ร่างบางลุกขึ้น แล้วประคองไปขึ้นรถอีกคันซึ่งคนขับรถขับมารับตามคำสั่ง ส่วนคดีความและรถคันที่เกิดเหตุซึ่งเขาเป็นคนขับชนเอง ธนินให้ทนายความเป็นคนเข้ามาจัดการแทน

งานสวดอภิธรรมศพคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้ว แขกเหรื่อที่มาร่วมงานค่อ...