บทที่ 19 บทที่ 19

เอมมาลินได้แต่รับสั้นๆ กล้ำกลืนความเจ็บปวดลงในใจ ก่อนจะยกกาแฟแก้วนั้นกลับไปที่ห้องแพนทรี เตรียมจะล้างแก้ว แต่มีแม่บ้านวัยใกล้เกษียณเอ่ยห้ามไว้เสียก่อน

“ไม่ต้องล้างหรอกค่ะ เดี๋ยวป้าล้างให้เอง”

“ขอบคุณค่ะ” เอมมาลินเอ่ยขอบคุณแล้วหันไปมองคนพูด คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็น แต่คนที่แก่กว่าเธอกลับอุทานออกม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ