บทที่ 38 บทที่ 38

“พ่อดีขึ้นแล้ว”

“พ่อ...” เอมมาลินเกือบจะน้ำตาคลอ เมื่อได้ยินเสียงพูดของพ่อที่ชัดเจนกว่าเดิม

“เอมเหนื่อยมั้ยลูก”

“เอมไหวค่ะ ขอแค่พ่อหายและอยู่กับเอมไปนานๆ เหนื่อยแค่ไหนเอมก็จะสู้ พ่อไม่ต้องห่วงนะคะ เมื่อก่อนพ่อคงเหนื่อยกว่าเอมหลายเท่า”

“พ่อขอโทษที่เมื่อก่อนพ่อไม่เข้าใจและไม่มีเวลาให้เอม ไม่อย่างน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ