บทที่ 50 บทที่ 50

เสียงเพลงและเสียงผู้คนที่พูดคุยกันในมุมต่างๆ ค่อยๆ เบาลงๆ จนกระทั่งในที่สุดเอมมาลินก็ไม่ได้ยินเสียงนั้น หลังจากเดินห่างออกมาจากคฤหาสน์หลังงามมากขึ้นเรื่อยๆ แสงไฟจากเสาไฟฟ้าบนฟุตพาท ส่องแสงนำทางให้เอมมาลินที่ตอนนี้ไร้ซึ่งความกลัวก้าวเดินไปข้างหน้า โดยมีจุดหมายปลายทางอยู่ที่ป้ายรถเมล์ริมถนนใหญ่

เวลาส...