บทที่ 22 บทที่ 21 หนี้ชีวิต

บทที่ 21 หนี้ชีวิต

รุ่งอรุณวันต่อมา

ลินลดาลืมตามองเพดานห้องที่คุ้นเคย แต่ทันทีที่ขยับตัวความปวดร้าวก็เข้ามาแทรก เมื่อวานเธอทำอะไรมาบ้างทำไมร่างกายมันร้าวระบมแบบนี้ แถมยังปวดขมับเหมือนถูกอะไรรัดศีรษะไว้แน่น

"ฉันเมามากขนาดนั้นเลยเหรอ" ก็พอจำได้ว่าตนน่ะดื่มอยู่คนเดียว แต่เหตุการณ์หลังจากนั้นมันเลือนร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ