บทที่ 138 กล่าวถึงในฐานะนางไฮล์บรอน

ดอกไม้ไฟแตกกระจายเต็มท้องฟ้าเหนือทะเล ก่อเกิดเป็นภาพอันตระการตา ประกายไฟร่วงหล่น ทิ้งเส้นแสงไว้ในอากาศ คล้ายดั่งฝนดาวตกขนาดมหึมา

ออเรเลียตะลึงงันกับการแสดงดอกไม้ไฟที่ไม่คาดคิด สำหรับเธอแล้ว ทารกในครรภ์ก็เป็นสิ่งน่าประหลาดใจเช่นกัน เป็นดั่งแสงสว่างที่สาดส่องเข้ามาในโมงยามอันมืดมิดที่สุดของเธอ และมอบ...