บทที่ 555 อย่าเล่นกับไฟ

ออเรเลียเบียดชิดร่างเขาอยู่แล้ว มือของเธอลูบไล้ลงมาที่หน้าท้องของเขา สัมผัสได้ถึงลอนกล้ามเนื้อจางๆ ที่เรียบเนียนราวก้อนหินเกลี้ยงเกลาในลำธารใต้ฝ่ามือ

เธอถอนหายใจในอก นึกว่าความยากลำบากหลายเดือนมานี้จะทำให้กล้ามเนื้อของเขาอ่อนยวบลงเสียอีก แต่มันก็ยังอยู่ตรงนั้น แน่นและคมชัด

ขณะที่มือของเธอยังคงเคลื...