บทที่ 7 ตั้งครรภ์

ทันใดนั้น พยาบาลก็เดินเข้ามาพร้อมถาดที่เต็มไปด้วยขวดยา เธอยิ้มแล้วพูดว่า "คุณเซโมนาคะ ได้เวลาให้น้ำเกลือแล้วค่ะ"

มาร์คัสผุดลุกขึ้นแล้วรีบเดินไปหาพยาบาลด้วยท่าทางกังวล "ให้ผมช่วยอะไรไหมครับ" เขาถาม

เขามองพยาบาลด้วยแววตาอ่อนโยนจนเธอหน้าแดง เธอเห็นมาร์คัสที่โรงพยาบาลบ่อยๆ และรู้ว่าเขาเป็นเพื่อนกับดาลตัน เธอยังรู้อีกว่าเขาเป็นคนที่อยู่คนละระดับกับพวกเธอมาก

แต่มาร์คัสไม่เคยทำตัวเป็นคนรวยที่หยิ่งยโสเลย เขามักจะถ่อมตัวเสมอและปฏิบัติต่อเจ้าหน้าที่รุ่นน้องด้วยความเคารพ พยาบาลหลายคนแอบชอบเขา แต่ไม่มีใครเคยพูดอะไรออกมา เวลาที่พวกเธอได้คุยกับเขา พวกเธอมักจะหน้าแดงและหัวใจเต้นแรง

พยาบาลพูดพลางหน้าแดง "คุณไฮล์บรอนน์คะ ถ้าคุณช่วยจัดท่าให้คุณเซโมนานอนสบายๆ ก็จะดีมากเลยค่ะ"

เธอทนมองใบหน้าหล่อเหลาของมาร์คัสต่อไปไม่ไหว จึงหันไปสนใจเตรียมอุปกรณ์ฉีดยา หวังว่ามือที่สั่นเทาของเธอจะไม่ทำพลาดจนทำให้คนไข้เจ็บ

มาร์คัสค่อยๆ จัดท่าให้ออเรเลียอย่างนุ่มนวล ตรวจดูให้แน่ใจว่าศีรษะและหลังของเธอได้รับการรองรับอย่างดี เขาเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังราวกับว่าเธอเป็นงานศิลปะที่เปราะบาง "แบบนี้โอเคไหม รู้สึกเป็นยังไงบ้าง" เขาถามด้วยความเป็นห่วง

"ดีขึ้นมากค่ะ ขอบคุณนะคะ" ออเรเลียพูด รู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด เธอไม่คุ้นเคยกับการดูแลเอาใจใส่แบบนี้ โดยเฉพาะหลังจากถูกนาธาเนียลเมินเฉย การดูแลของมาร์คัสทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่มาร์คัสไม่ได้ทำหรือพูดอะไรที่ไม่เหมาะสม เธอจึงคิดว่าตัวเองคงคิดมากไปเอง

พยาบาลเริ่มให้น้ำเกลือ มาร์คัสเฝ้ามองอย่างใกล้ชิด ดวงตาของเขาไม่ละไปจากออเรเลียเลย สายตาของเขาทำให้เธอรู้สึกทั้งปลอดภัยและอึดอัดเล็กน้อย ออเรเลียไม่ชินกับการถูกดูแลอย่างใส่ใจขนาดนี้ แต่คิ้วที่ขมวดเล็กน้อยของเธอทำให้มาร์คัสเป็นกังวล "เป็นอะไรหรือเปล่า รู้สึกไม่สบายตรงไหนไหม"

"ไม่ค่ะ ฉันสบายดี" ออเรเลียพูด เธอไม่ได้โกหก พยาบาลมือเบามาก และน้ำเกลือก็เริ่มไหลเข้าสู่เส้นเลือดของเธอ นำความรู้สึกเย็นสบายมาให้

ออเรเลียพร่ำบอกตัวเอง 'อย่าคิดมากไปเลย มาร์คัสก็แค่ใจดี เขาเห็นฉันเป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่งในครอบครัวเท่านั้นแหละ' เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอก็เริ่มยอมรับการดูแลของเขา

หลังฉีดยาเสร็จ พยาบาลก็ออกไป ดาลตันเข้ามาสั่งงานเล็กน้อยก่อนจะออกไปเช่นกัน แต่มาร์คัสยังคงอยู่ เขาคอยดูแลออเรเลียอยู่ไม่ห่าง ตรวจดูให้แน่ใจว่าเธอสบายดี ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ของเหลวใสในขวดน้ำเกลือ

"มาร์คัสคะ คุณไม่ต้องดูแลฉันขนาดนี้ก็ได้ ฉันดูแลตัวเองได้ค่ะ" ออเรเลียพยายามพูดให้เขาเข้าใจ แต่แววตาอ่อนโยนของมาร์คัสทำให้เธอหยุดพูด

มาร์คัสตอบ "พี่รู้ว่าเธอทำได้ ออเรเลีย เธอเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งที่สุดเท่าที่พี่รู้จัก แต่ในฐานะพี่ มันก็เป็นหน้าที่ของพี่ที่ต้องดูแลน้องๆ ในครอบครัว ถ้าพ่อของพี่อยู่ที่นี่ ท่านก็คงหวังให้พี่ดูแลเธอเหมือนกัน"

"แต่ว่า..." ออเรเลียเริ่มพูด แต่มาร์คัสขัดจังหวะเธอด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน "ออเรเลีย พี่รู้ว่าเธอกังวลเรื่องอะไร ไม่ต้องเครียดนะ พี่จ้างคนดูแลไว้ให้สองคนแล้ว พอพวกเขามาถึงพี่ก็จะไป"

ออเรเลียรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก "ขอบคุณมากนะคะ พี่มาร์คัส"

ขณะที่น้ำเกลือค่อยๆ หยดลง ออเรเลียก็เริ่มรู้สึกง่วงนอน เปลือกตาของเธอหนักอึ้ง และในไม่ช้าเธอก็หลับสนิทไปในห้องพักผู้ป่วยที่อบอุ่น ใบหน้าของเธอดูสงบและงดงาม มีรอยแดงระเรื่อราวกับกำลังฝันหวาน

มาร์คัสนั่งเงียบๆ ข้างเตียงของเธอ ดวงตาจับจ้องใบหน้าที่หลับใหลของเธอ รู้สึกถึงความอ่อนโยนที่เอ่อล้นขึ้นมาในใจ เขาขยับเก้าอี้อย่างเงียบกริบ พยายามไม่ให้เกิดเสียง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแอบมองเธออีกสองสามครั้ง ขนตายาวของออเรเลียขยับเล็กน้อย ทำให้หัวใจของมาร์คัสเต้นผิดจังหวะ

ทันใดนั้น ประตูก็เปิดออกเบาๆ ดาลตันเดินเข้ามาพร้อมผลตรวจบางอย่าง เมื่อเห็นสีหน้าเคลิบเคลิ้มด้วยความรักของมาร์คัส ดาลตันก็อดไม่ได้ที่จะแซว "ยังจ้องไม่เลิกอีกเหรอ? แต่มีภรรยาสวยขนาดนี้ ก็ไม่แปลกใจหรอกนะ ยินดีด้วย ภรรยานายท้องแล้ว หลังจากหลายปีมานี้ ไม่เห็นเคยบอกเลยว่าจะแต่งงาน"

"ฉันยังไม่ได้แต่งงาน" มาร์คัสพูด ทำให้ดาลตันกลอกตา

"ยังไม่ได้แต่งงานแต่ทำผู้หญิงท้องเนี่ยนะ? ฉันดูนายผิดไปเลยนะ มาร์คัส!" ดาลตันพูดติดตลก แกล้งทำเป็นตกใจ

มาร์คัสเหลือบมองเขา "เบาเสียงหน่อย"

"เพิ่งจะมาใส่ใจเธอตอนนี้เหรอ? ทำไมไม่แต่งงานกับเธอให้เร็วกว่านี้ล่ะ?" ดาลตันยื่นผลตรวจให้มาร์คัส "เธอท้องได้หกสัปดาห์แล้วนะ พอเธอออกจากโรงพยาบาล เรามาฉลองกัน"

"เลิกพูดจาไร้สาระได้แล้ว เธอไม่ใช่ภรรยาฉัน" มาร์คัสพูด

"เข้าใจล่ะ ยังไม่ได้แต่งงานสินะ งั้นก็เป็นแฟนสาวของนาย?" ดาลตันคิดว่ามาร์คัสแค่เขินอายจึงเปลี่ยนคำพูด แต่คำตอบของมาร์คัสทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาหายไป "เธอเป็นภรรยาของหลานชายฉัน"

ข่าวนี้ทำให้ดาลตันตกตะลึงเหมือนถูกค้อนทุบ และเขาต้องการเวลาครู่หนึ่งเพื่อทำความเข้าใจ อารมณ์หลากหลายปั่นป่วนอยู่ในใจของมาร์คัส ความเป็นห่วงออเรเลียผสมปนเปกับความตกใจจากข่าวการตั้งครรภ์กะทันหันของเธอ

มาร์คัสรู้ดีว่ารีดอยากให้เนธาเนียลกับออเรเลียมีลูกมากแค่ไหน ปกติแล้วเขาจะโทรหารีดทันทีเพื่อแจ้งข่าวดี แต่มาร์คัสกลับรู้สึกสับสน เขาไม่อยากเป็นคนแจ้งข่าวนี้ เพราะไม่แน่ใจว่าออเรเลียต้องการเก็บเด็กไว้หรือไม่