Bölüm 87

Rowena

Babam nihayet beni nasıl bulduklarını anlattığında, tamamen nutkum tutulmuştu. Odadaki pencerenin diğer ucunda duruyordum, gözlerim şimdi açık olan pencereye sabitlenmişti ve aşağıdaki bahçeye bakıyordum. Ama tanıdık çiçekleri ya da çalıları göremiyordum, gözyaşlarım görüşümü bulanıklaştırıy...

Giriş yapın ve okumaya devam edin