15

Gece ilerledikçe ulumalar azaldı. Saatler geçtikçe gözlerim pencereye kilitlendi, nöbet tutarken. Dışarıdaki karanlık beni gölgelerken, şafağın ilk ışığını bekledim.

Nihayet, gökyüzü aydınlanmaya başladı, karanlık azaldı ve güneş yükseldi.

Ulumalar durdu, sessizlik çöktü ama sinirlerim hala gergindi...

Giriş yapın ve okumaya devam edin