BÖLÜM 57

ARIA

Önde yürüyen adam durdu.

Sadece bir nefeslik, zar zor iki saniye, ama sanki zaman durdu. Göğsüm sıkıştı.

Belki... belki beni fark eder.

Belki...

Başını çevirdi.

Yavaşça.

Nefesimi tuttum, bir şey—herhangi bir şey—bekleyerek.

Şaşkınlık.

Şok.

Tanıma.

Hatta sadece bir duygu kıvılcımı...

Giriş yapın ve okumaya devam edin