Bölüm 147: Ertesi Sabah

Isla'nın bahsettiği şafak hızla geldi, ışığın dünyaya sızdığı türden bir sabah—yavaş, sessiz, kaçınılmaz. Sis, henüz verilmemiş bir nefes gibi tepelere tutunmuştu ve sessiz bahçe yarı örtülüydü, yanmış alanlar gizlenmiş, hayatta kalan ağaçlar durgun havada hafifçe fısıldıyordu.

Isla, Jenkins’lerin ...

Giriş yapın ve okumaya devam edin