Sonsöz: Zambaklar Çiçek Açtığında

Her şey tek bir beyaz zambakla başladı. Isla, Ruth’un eski meşesinin altına, bahçenin kenarına dikti onu. Dizleri soğuk, bağışlayıcı toprağa bastırıyordu. Ellerinin çıplak haliyle kazdı, tırnakları siyahla doluncaya kadar. Bahar havası, kızarmış yanaklarına serinlik veriyordu. Ruth’un sesini hatırla...

Giriş yapın ve okumaya devam edin